Świat się zatrzymał, tak totalnie i niespodziewanie. Nie mamy pojęcia, co przyniesie nowy dzień, boimy się. Ale strach to nie jedyne uczucie jakie nam towarzyszy w tym ciężkim czasie, pojawia się też radość... z rodzinnego wspólnego spędzania czasu, z życia chwilą, z dostrzeganiem w końcu wartościowych rzeczy. Bo tak to jest, niestety czasem trzeba porządnego walnięcia, żeby zacząć doceniać to co mamy. Przykre, ale prawdziwe.
Kuba jest przejęty tym co się dzieje na świecie. Rozumie powagę sytuacji, więc w ciągu ostatniego tygodnia ręce umył chyba częściej niż przez całe swoje życie. Wymyślił specjalne powitanie łokciami i codziennie przypomina mi, żeby mu ściągnąć jakieś fajne gry na czas "kwalontanny", a mamie przed wyjściem do pracy starannie zakłada maskę na twarz.
Ludzie, doceńmy w końcu to co mamy...
A dzisiaj szczególny dzień, 21 marca - dzień ludzi z zespołem downa. Celebrujmy ten dzień i za każdym razem starajmy się coś z niego wyciągnąć. Nauczmy się czegoś od ludzi z jednym chromosomem więcej. Może w tym momencie wielu z was zada sobie pytanie "ciekawe czego?". Już mówię... miłości do świata, ufności do drugiego człowieka, dbałości o więzy rodzinne, empatii, bycia nieustraszonym i ciekawym świata... mogłabym tak wyliczać bardzo długo, ale uwierzcie mi na słowo. Ludzie z zespołem downa mogą pokazać nam naprawdę wiele i potrafią niespodziewanie otworzyć nasze oczy na rzeczy piękne, których dotychczas ani trochę nie dostrzegaliśmy.
Ja w tym dniu - sobie i każdej osobie z zespołem downa- życzę tylko i wyłącznie tego, żeby ludzie wokół nas przestali oceniać, snuć domysły oraz traktować odmienność jak coś odstraszającego, a zaczęli żyć pełnią, doceniać oraz potrafili wpasować się w zróżnicowane społeczeństwo, bo czasem jeden chromosom więcej czyni człowieka o wiele lepszym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz